Καλή Σαρακοστή.

Πάνω απ’όλα η νηστεία της σαρακοστής είναι αποκοπή του θελήματος,υπακοή,εμπιστοσύνη σε αυτό το οποίο θέτει η πανάρχαια εκκλησιαστική πείρα ως άθλημα. Την νηστεία σε όλες τις διαστάσεις της.
Δεν είναι τυχαία η αναφορά στον Αδάμ και την παρακοή του,ως πρώτη αναφορά της τεσσαρακοστής.Διάλεξε έναν δρόμο εύκολο για την “θέωση”.Υπάκουσε στην ευκολία του,το θέλημα του.Όλα θέλουν το μέστωμα τους για να αποκτήσουν ουσία.Η πορεία,η άσκηση είναι η σοφία.Ένα δεύτερο,αλλά οχι λιγότερο σημαντικό,είναι η εξάρτηση μας από τον Θεό.Σε όλη αυτή την διαδρομή,ας ζητάμε από τον Θεό να μην επιτρέψει και τον εγκαταλείψουμε,γιατί θα χαθούμε.Μιλάμε για εξορία και εξωση του Αδάμ από τον παράδεισο του Θεού.Αυτό όμως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συμβολική εκφραση για την φυγή του Αδάμ,μακρυά από τον Θεό και Πατέρα του. Από τον περιβάλλοντα αέρα της ζωής. Το οξυγόνο του.
Αυτή η Σαρακοστή θα είναι πάλι διαφορετική. Όμως το βίωμα και η εμπειρία παραμένουν ζώσα πραγματικότητα, δοκιμασμένη. Τώρα έχουμε ακόμα μια φορά ανάγκη την επιστροφή στον Θεό. Η πνευματική μας ζωή δεν σταμάτησε πέρσι τέτοια εποχή. Μάλλον πήρε βαθύτερη σημασία και νόημα.